Χωριά

ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

Τα ελκυστικά χωριά της Λήμνου είναι από τα κύρια αξιοθέατα και θέλγητρα του νησιού. Διατηρούν το παραδοσιακό χρώμα και ατμόσφαιρα. Τα περισσότερα χωριά είναι γεμάτα παραδοσιακά σπίτια με κεραμοσκεπές και χρωματιστούς ή λευκούς τοίχους. Στη Λήμνο υπάρχει ευρύ φάσμα χωριών και μερικά απ’αυτά έχουν γίνει τουριστικά και προσφέρουν όλες τις υπηρεσίες που μπορεί να χρειαστείτε κατά την διάρκεια των διακοπών σας. Μπορεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να είναι συγκεντρωμένο στην πρωτεύουσα του νησιού, ωστόσο, θα προτείναμε στον επισκέπτη να μην αρκεστεί μόνο στην  Μύρινα και να κάνει μια περιήγηση σε όλα τα χωριά του νησιού, στα οποία θα ανακαλύψει τοπία εξωτικής ομορφιάς και μνημεία αρχαίου πολιτισμού, που θα ήταν άγνωστα γι’ αυτόν αν έμενε μόνο στην πόλη.

ΜΟΥΔΡΟΣ

Ο Μούδρος βρίσκεται στην ανατολική Λήμνο και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λήμνου και το δεύτερο λιμάνι. Βρίσκεται 27 χλμ ανατολικά της Μύρινας. Ο Μούδρος είναι από τα μεγαλύτερα και ασφαλέστερα φυσικα λιμάνια της Mεσογείου, με πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλά ιστορικά γεγονότα, όπως η εκστρατεία της Kαλλίπολης. Λίγο πριν μπεις στο χωριό, αντικρίζεις μέσα στον κόλπο μια μικρή νησίδα, το Κουκονήσι, που ενώνεται με τη στεριά με μια στενή λωρίδα γης. Εκεί, τα τελευταία 20 χρόνια, η αρχαιολογική σκαπάνη, ανέδειξε έναν οικισμό από την εποχή του Χαλκού με ευρήματα μυκηναϊκής προέλευσης. Στην περιοχή ανάμεσα στο Μούδρο και στο Ρουσσοπούλι εκτεταμένα έργα οχυρωματικών έργων και τειχισμάτων βρίσκονται στο λόφο μεταξύ των δύο χωριών, όπου μαρτυρίες τοποθετούν τον πρώτο οικισμό του Μούδρου. Το κάστρο του Μούδρου ήταν ένα από τα πιο ισχυρά της Λήμνου, μαζί με αυτά της Μύρινας και του Κότσινα. Υπέστη κατά περιόδους μεγάλες ζημιές από επιθέσεις, όμως αναφέρεται ότι βρισκόταν σε καλή κατάσταση μέχρι και το 1620. Σήμερα δυστυχώς ότι έχει απομείνει από το κάστρο του Μούδρου, είναι ελάχιστα ίχνη των τειχών. Η πρόσβαση στην περιοχή του κάστρου είναι δυνατή από αγροτικό δρόμο μέχρι τη θέση «Μενάλπη» και στη συνέχεια με μονοπάτι μέχρι την κορυφή. Στο κτήριο του πρώην Δημαρχείου, στεγάζεται έκθεση με ευρήματα από το Απολιθωμένο Δάσος. Ο επισκέπτης του Μούδρου ξεχωρίζει από μακριά την Ευαγγελίστρια, τον περίφημο ναό του οικισμού, χτισμένο το 1903, με το σπουδαίο ξύλινο τέμπλο. Στα νοτιοδυτικά της κωμόπολης υπάρχουν δυο πεντακάθαρες αμμουδερές παραλίες με πανέμορφους σχηματισμούς βράχων, το Φαναράκι και η Χαβούλη. Συγκινητική είναι η επίσκεψη στο Συμμαχικό νεκροταφείο, όπου είναι θαμμένοι οι πεσόντες από τη μάχη της Καλλίπολης. Στο γραφικό λιμάνι του Μούδρου, με την ξεχωριστή ατμόσφαιρα, φιλοξενούνται βαρκούλες, ψαροκάικα, κότερα και μικρά ιστιοφόρα. Επίσης είναι ιδανικό για χαλαρές βόλτες και καφέ, φαγητό ή ποτό στις καφετέριες και στις παραδοσιακές ταβέρνες που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα.

ΝΕΑ ΚΟΥΤΑΛΗ

Η περιοχή Νέας Κούταλης, βρίσκεται στη νότια Λήμνο,περίπου 20 χλμ. από τη Μύρινα. Από τα πιο πρόσφατα, χτισμένα χωριά της Λήμνου, η Νέα Κούταλη κτίστηκε μόλις το 1926 στη θέση Αγία Μαρίνα, στη μεσημβρινή πλαγιά του λόφου Στρομπόλιθος, αμφιθεατρικά με τρόπο ώστε να «βλέπει» τον κόλπο του Μούδρου. Οι κάτοικοί είναι πρόσφυγες από την Κούταλη της Προποντίδας. Εκτείνεται από το μικρό πευκοδάσος της Αγίας Τριάδας που φύτεψαν οι πρόσφυγες μέχρι το γραφικό πετρόκτιστο λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες. και καΐκια. Από όλα τα χωριά της Λήμνου, η Νέα Κούταλη ξεχωρίζει για τα μεγάλα ωραία σπίτια, καλή ρυμοτομία και όμορφο πευκοδάσος. Βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα. Η Νέα Κούταλη έχει πλούσια παράδοση στη σπογγαλιεία. Η περιοχή είναι παγκοσμίως γνωστή από τον διάσημο παλαιστή και αρσιβαρίστα Παναγή Κουταλιανό.  Σε μικρή σχετικά απόσταση από το λιμάνι της Ν. Κούταλης, υπάρχει ένα νησάκι πάνω στο οποίο είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Άη-Νικόλα. Στην πλατεία του χωριού βρίσκονταιτο Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης και Σπογγαλιείας όπου εκτίθεται η παράδοση του χωριού, το άγαλμα του Παναή του Κουταλιανού  και ο Ναός της Παναγίας της Φανερωμένης με την ομώνυμη εικόνα που μετέφεραν οι κάτοικοι από την παλιά πατρίδα τους.

ΑΤΣΙΚΗ

Στο  κέντρο του νησιού και 22 χλμ. από τη Μύρινα, προς το αεροδρόμιο, βρίσκεται ένα από τα πιο αρχαία και πλούσια χωριά της Λήμνου, η Ατσική. Το χωριό πρωτοαναφέρεται το 1284 σε έγγραφο της μονής της Αγ. Λαύρας. Το όνομα του χωριού αποδίδεται σε παραλλαγή της αρχαίας ονομασίας Αττική, όμως χωρίς περαιτέρω τεκμηρίωση. Το όμορφο αυτό κεφαλοχώρι, έχει το μεγαλύτερο καμπαναριό του νησιού, στην εκκλησία του Άη Γιώργη. Η ευρύτερη περιοχή της Ατσικής είναι κυρίως πεδινή και γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα παραγωγική. Μερικά από τα καλύτερα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα του νησιού παράγονται εδώ. Η Ατσική είναι ένα από τα λίγα χωριά, που διαθέτει μια αρκετά μεγάλη πλατεία, όπου θα μπορέσετε να δροσιστείτε, να δοκιμάσετε μεζέδες, ή να πιείτε το καφεδάκι σας στους φιλόξενους καφενέδες. Ανατολικά της Ατσικής βρίσκεται η περιοχή των Φαλακρών με εντυπωσιακά σχήματα βράχων και γραφικούς ορμίσκους. Όμορφη απόδραση αποτελεί η παραλία Αγιαρμόλα.

ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΙ

Το Κοντοπούλι είναι χωριό της ΒΑ Λήμνου και είναι το τέταρτο σε μέγεθος χωριό του νησιού, στο οποίο θα δείτε εντυπωσιακά παλιά κτίρια και ναούς, που διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Το χωριό οφείλει το όνομά του στο βυζαντινό γαιοκτήμονα Κοντόπουλο, ο οποίος δώρισε μέρος των κτημάτων του στη μονή Μεγ. Λαύρας, σύμφωνα με τον ιστορικό Κομνηνό Πυρομάγλου, που ερεύνησε σχετικά αρχεία στο Άγιο Όρος. Το 1918, που έγινε κοινότητα, έλαβε το επίσημο όνομα Κοντοπούλιον. Σε άμεση επαφή με τη φύση σας φέρνουν οι 3 υδροβιότοποι (Λίμνη Αλυκή, Ασπρόλιμνη και Χορταρόλιμνη), τους οποίους θα βρείτε πηγαίνοντας ανατολικά, που αποτελούν σημαντικούς βιότοπους για το νησί και όπου μπορείτε να επιδοθείτε στην παρατήρηση πουλιών. Από τα σημαντικότερα μέρη που μπορείτε να θαυμάσετε όσο βρίσκεστε στο Κοντοπούλι, είναι οι σπουδαίοι αρχαιολογικοί χώροι της Ηφαιστείας και του Καβειρίου, που βρίσκονται λίγο έξω απ’ το χωριό. Εκεί βρίσκεται και η μυθική σπηλιά του Φιλοκτήτη.  Μια από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού δε, η Νευτίνα, βρίσκεται κοντά στο χωριό αυτό. Έγινε ευρύτερα γνωστό ως τόπος εξορίας του ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Στο χωριό αυτό, ο εξορισμένος Γιάννης Ρίτσος έγραψε το “Καπνισμένο Τσουκάλι” του. Από αρχιτεκτονικής άποψης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο ναός του Αγίου Δημητρίου (1872), ο ναός της Αγίας Αναστασίας στην κεντρική πλατεία με το υπόγειο αγίασμα, η ανακαινισμένη Δημητριάδειος Σχολή (1925) και η λιθόκτιστη κρήνη του 1927, δείγμα λημνιάς λιθογλυπτικής. Στο Κοντοπούλι λειτουργεί παραδοσιακό τσουκαλάδικο και στην όμορφη πλατεία του χωριού υπάρχουν αρκετά μαγαζιά για να επιλέξετε ότι προτιμάτε. Το χωριό διαθέτει ένα δραστήριο σύλλογο νέων που οργανώνει διάφορες καλοκαιρινές εκδηλώσεις στο σχολείο και στην πλατεία του χωριού. Πέτρινα σπίτια, αυλές, ξερικά μποστάνια, εξαιρετική εκκλησία και υπέροχη βουκολική ατμόσφαιρα συνθέτουν ένα ονειρεμένο σύνολο. 

ΚΑΣΠΑΚΑΣ 

Ο Κάσπακας είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωριό 5 χιλιόμετρα από τη Μύρινα  Παραδοσιακά σπίτια και στενοί πλακόστρωτοι δρόμοι συνθέτουν το γραφικό τοπίο του χωριού. Την ορεινή του μορφολογία, την οφείλει στο γεγονός ότι είναι χτισμένος πάνω σε μια πλαγιά με μεγάλο υψόμετρο. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο οικισμός είναι αθέατος από τη θάλασσα γεγονός που τον καθιστούσε ασφαλή καταφύγιο για τους κατοίκους την εποχή των πειρατικών επιδρομών. Ιδρύθηκε στα βυζαντινά ακόμη χρόνια από τον ναύαρχο και κτηματία Κάσπακα, ο οποίος έζησε στην περιοχή το 1200 Ο αρχικός οικισμός, βρισκόταν στη θέση Πύργος, πεντακόσια μέτρα βορειοανατολικά του χωριού, όπου υπήρχε μεσαιωνική οχύρωση για να καταφεύγουν σε περιπτώσεις επιδρομών. Επειδή ο τόπος ήταν άνυδρος, μεταφέρθηκε στους πρόποδες του Αγίου Αθανασίου, στο λόφο Παλιόμυλο, όπου υπάρχουν άφθονα νερά. Αν και βρίσκεται σε δύσβατη περιοχή, δεσπόζει μιας εύφορης κοιλάδας με συκιές και αμυγδαλιές, η οποία εκτείνεται ως τη θάλασσα. Ο Κάσπακας φημίζεται για τα εκλεκτά αμύγδαλα και τα σύκα του, γι’ αυτό μη φύγετε χωρίς να τα δοκιμάσετε. Οι κάτοικοι, εκτός από τις αγροτικές εργασίες, είναι περίφημοι οικοδόμοι.

ΚΟΡΝΟΣ

Ο Κορνός βρίσκεται 8 χλμ  βορειοανατολικά της Μύρινας, Την ονομασία του ίσως έλαβε από τον κρουνό (βρύση) που υπήρχε καταμεσής του χωριού, στην πλατεία και τροφοδοτούσε με άφθονο νερό όχι μόνο τα σπίτια αλλά και τους πέριξ κήπους. Το 1902 φτιάχτηκε μεγάλη πέτρινη βρύση που ανακαινίστηκε το 1993 από το σύλλογο ΜΕΑΣ Κορνού. Σήμερα, το νερό αντλείται και μεταφέρεται σε υδραγωγείο. Άλλη εκδοχή για την προέλευση της ονομασίας είναι ότι το όνομα προήλθε από τον οικισμό Κουρούνι του Αγ. Δημητρίου. Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στις νότιες πλαγιές του λόφου Σκούρκα και δίνει πολύ όμορφη εικόνα σ’ όποιον κινείται στον αμαξωτό δρόμο Μύρινας-Αγίου Δημητρίου και απέχει από τη θάλασσα γύρω στα 3 χλμ. Ένα από τα τρία χωριά της Λήμνου που δεν διαθέτουν παραλίες. Ο Κορνός είναι ένα παραδοσιακό χωριό από τα ωραιότερα χωριά της Λήμνου, που συνδυάζει την φυσική ομορφιά με τα νεοκλασικά σπίτια και τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια,Κατά το 19ο αιώνα ο Κορνός ήταν από τα πιο ζωντανά και πλούσια χωριά του νησιού. Ήταν κτισμένος ανάμεσα σε δυο σειρές ανεμόμυλων και τα μεγάλα αρχοντόσπιτα των εύπορων αιγυπτιωτών, που ακόμα σώζονται, του έδιναν ένα κοσμοπολίτικο χρώμα, με αποτέλεσμα να αποκαλείται petit Paris (μικρό Παρίσι). Πλήθος Λημνίων ευεργετών κατάγονται από εδώ: Ιωάννης Ν. Παλαιολόγου, Ιωάννης και Αντώνιος Αντωνιάδης, Ιωάννης και Οδυσσεύς Παντελίδης, Γεώργιος Σαράντης, Νικόλαος Σαραγλής, Σαράντης Παπουτσίδης κ.ά.Η με   τανάστευση έπληξε καίρια το χωριό κι ο πληθυσμός του μειωνόταν συνεχώς. Σήμερα έχει περίπου 355 κατοίκους, κυρίως αγρότες.

Στα αξιοθέατα του χωριού συμπεριλαμβάνονται και οι εκκλησίες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Ανδρέα. Στην κεντρική πλατεία  με μεγάλα και σκιερά δέντρα να τη δροσίζουν,τα δυο καφενεδάκια προσφέρουν στον επισκέπτη την ευκαιρία να χαλαρώσουν. Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι ο ιερός ναός της Κοίμησης Θεοτόκου.

ΣΑΡΔΕΣ

Ο δρόμος μετά τον Κορνό, οδηγεί στο φημισμένο χωριό Σαρδές, απέναντι από το βουνό Βίγλα, που είναι γεμάτο θυμάρι. Είναι ένα ακόμα γραφικό αγροτικό χωριουδάκι με κλασικό βουνίσιο κλίμα και συχνές χιονοπτώσεις το χειμώνα, με πετρόχτιστα σπίτια και είναι χτισμένο σε μεγαλύτερο υψόμετρο από όλους τους υπόλοιπους οικισμούς του νησιού. Βρίσκουμε τις Σαρδές σε απόσταση 12 χλμ. από τη Μύρινα. Το όνομά του χωριού, πιθανόν προέρχεται από το μεσαιωνικό χωριό Αρδείαι ή Αρδές. Προφανώς, με τα χρόνια από την έκφραση "στ’ς Αρδείες - στ’ς Αρδές" προέκυψε το τοπωνύμιο Σαρδές. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να μετοικήσουν από την παράκτια θέση Άρδες λόγω των πειρατικού κινδύνου. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στην περιοχή Παναγιά Αγαλατιανή και στη συνέχεια σε ασφαλέστερη θέση, στη ρεματιά που βρίσκεται κοντά στο λόφο Άγιος Γεώργιος. Έπειτα από μια επιδημία χολέρας που έπληξε το χωριό, οι κάτοικοι εγκατέλειψαν και το νέο μέρος και ήρθαν στη σημερινή τοποθεσία, που βρίσκεται στις βόρειες παρυφές του μικρού βουνού Σκούρκα, Ο ναός του χωριού, ο Άγιος Δημήτριος είναι ρυθμού βασιλικής και έχει δύο εντυπωσιακά καμπαναριά. Οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία - κτηνοτροφία και με τα μελίσσια. Το χωριό αποτελεί ιδανικό προορισμό για ανοιξιάτικες διαδρομές με θέα τους παλιούς ανεμόμυλους.

ΔΑΦΝΗ

Καθώς απομακρύνεται κανείς από τις Σαρδές, καταλήγει στο χωριό Δάφνη, αφού οδηγήσει για περίπου 4 χλμ., βορειοδυτικά στην ορεινή Λήμνο.

Είναι ένας μικρός οικισμός κτισμένος αμφιθεατρικά στη πλαγιά του λόφου Χουχλή. με πανοραμική θέα σε όλη την ανατολική Λήμνο, τη Σαμοθράκη και την Ίμβρο.  Μπορεί να πάει κανείς από τον δρόμο μετά την Ατσική και από την πλευρά της Μύρινας μετά από το χωριό Σαρδές. Παλιά το χωριό λεγόταν Σβέρδια από τη λέξη συμβεργίδια, δηλαδή τόπος με πολλές βέργες (λυγαριές). Πράγματι οι λυγαριές αφθονούν στο χωριό, όπως θα παρατηρήσετε περνώντας από την περιοχή.  Η επίσημη μετονομασία του χωριού έγινε το 1956. Μετονομάστηκε σε Δάφνη, από μια μεγάλη πικροδάφνη που δεσπόζει στην περιοχή. Αξιοθέατο του χωριού είναι η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων με τη θαυματουργή εικόνα των Αγίων, που βρέθηκε σε κρύπτη σκαμμένη στη γη  Εκεί κανείς μπορεί να απολαύσει μία ωραία βόλτα στα στενά δρομάκια του χωριού και να μπει στην χτισμένη με πέτρα Μάλτας, εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Στα χρόνια του μεσοπολέμου, το χωριό γνώρισε κάποια ανάπτυξη. Τα άφθονα νερά του βοήθησαν στη δημιουργία κήπων και στην καλλιέργεια οπωροφόρων δέντρων. Παρήγαγε βύσσινα, σύκα, αμύγδαλα, μέλι, κερί ενώ υπήρχαν πολλοί κτηνοτρόφοι και λίγοι ναυτικοί. Μετά το 1922 εγκαταστάθηκαν εδώ λίγες προσφυγικές οικογένειες, ενώ απαλλοτριώθηκε και μοιράστηκε στους κατοίκους μέρος της έκτασης που ανήκε στο μετόχι Γομάτι.
 

 ΚΑΤΑΛΑΚΚΟΣ

Από τον κεντρικό δρόμο και με ΒΔ κατεύθυνση, συναντάμε ένα άλλο μικρό, αλλά καταπληκτικό χωριό, τον Κατάλακκο. Απέχει 18,5 χλμ ΒΑ από τη Μύρινα.Το όνομα του χωριού, οφείλεται στη θέση που είναι κτισμένο, στο βάθος μιας ρεματιάς (λάκκου). πίσω από μία πλαγιά, επειδή δίνει την εντύπωση ότι είναι χτισμένο σε λάκκο και βρίσκεται σε υψόμετρο 140 μέτρα στο βάθος μιας ρεματιάς. Είναι τόσο καλά κρυμμένο, ώστε ο επισκέπτης δεν το αντικρίζει παρά μόνο όταν φτάσει στην άκρη της πλαγιάς, που υψώνεται από πάνω του. Γραφικό, με στενά δρομάκια και ωραία σπίτια Αρκετά από τα σπιτάκια του είναι καλοδιατηρημένα, με περιποιημένες αυλές. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού, έχουν κτιστεί με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού, με στενά παράθυρα και δύο πατώματα. Εδώ σώζονται κάποια ερείπια παλιών μοναστηριών και ένα κάστρο του 13ου αιώνα. Από το Κατάλακκο μπορείς να φτάσεις πολύ γρήγορα στις περίφημες Παχιές Αμμουδιές, το πιο εντυπωσιακό ίσως γεωγραφικό στοιχείο της Λήμνου. Κοντά στο Κατάλακκο είναι η όμορφη παραλία Γομάτι. Ο ναός του χωριού, ο Άγιος Μόδεστος, χτίστηκε το 1856 με δαπάνη και εργασία των κατοίκων. Έχει απλή δίρριχτη στέγη και στο εσωτερικό του δεσπόζουν τα πολύχρωμα ξυλόγλυπτα θωράκια, έργα των αρχών του 20ού αιώνα. Οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν έναν ωραίο περίπατο στα στενά δρομάκια  του χωριού και να χαλαρώσουν στα 2 καφενεία-ουζερί. Σταματήστε στο χωριό για... αρκετές φωτογραφίες, καθώς πρόκειται για άλλο ένα ήσυχο μέρος, οικιστικού κυρίως χαρακτήρα, στο οποίο ο χρόνος είναι σαν σταματημένος.

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Ο Άγ. Δημήτρης βρίσκεται στο 10ο χλμ του κεντρικού οδικού άξονα Μύρινας – Μούδρου, ο οποίος διασχίζει το χωριό. Μαζί με τη Νέα Κούταλη, είναι τα δύο νεότερα χωριά της Λήμνου, αφού δημιουργήθηκαν μετά το 1922 από Μικρασιάτες πρόσφυγες. Το χωριό δημιουργήθηκε από μικρασιάτες πρόσφυγες, που ήρθαν από το Ρεϊς-Ντερέ της Ερυθραίας. Παλιότερα, σ' αυτή τη θέση υπήρχε ένα μικρό τουρκοχώρι, τα Λέρα. Ο οικισμός είχε την ονομασία Λέρα, μέχρι το 1951, Το 1947 με απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου, οι πρόσφυγες το μετονόμασαν σε Αγ. Δημήτριο προς τιμή της πολιούχου εκκλησίας της χαμένης τους πατρίδας. H ευρύτερη περιοχή είναι κατάσπαρτη από αμπέλια και εκτάσεις με κάθε λογής καλλιέργειες. Οι κάτοικοι σήμερα ασχολούνται με τη γεωργία -κυρίως καλλιέργειες που έφεραν από τις χαμένες πατρίδες, όπως αμπέλια και την κτηνοτροφία.  Γρήγορα ο Άγιος Δημήτριος χάρη στην εργατικότητα των κατοίκων έγινε ένα από τα πλουσιότερα χωριά της Λήμνου. 

ΚΟΝΤΙΑΣ 

Ο Κοντιάς είναι ένα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα χωριά του νησιού. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Λήμνου, σε απόσταση 11 χλμ. από την πρωτεύουσα. Το χωριό, αρχικά με το όνομα Κονδιάς, διορθώθηκε σε Κοντιάς το 1940. Το όνομα του προήλθε από τον βυζαντινό γεωκτήμονα της περιοχής, Κοντέα. Στο χωριό, υπάρχουν τα ίχνη ενός προϊστορικού οικισμού, αλλά και το Βρυόκαστρο, ένα μεσαιωνικό κάστρο. Ο δρόμος στην είσοδο του χωριού, στολίζεται από μια υπέροχη σειρά πανύψηλων πλατανιών (φυτεύτηκαν το 1912, για να θυμίζουν την απελευθέρωση του νησιού από τους Τούρκους). Κρυμμένο σε πευκόφυτους λόφους, χτισμένο στον κατάφυτο με αιωνόβια πεύκα, λόφο του Αγ. Αθανασίου, έχει να επιδείξει θαυμάσια σπίτια, με γνήσια αστική αρχιτεκτονική ομορφιά και φινέτσα, κυρίως στο παλαιότερο κομμάτι του, που αντικατοπτρίζεται στα πολλά ανακαινισμένα πέτρινα σπίτια. Τα πλακόστρωτα δρομάκια του οικισμού και οι παλιές γειτονιές με τα καλοδιατηρημένα σπίτια, συνθέτουν εικόνες περασμένων εποχών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα παλιά αρχοντικά του, ενώ σώζονται και κάποια κτίσματα της μεσαιωνικής περιόδου. Παραδοσιακός οικισμός, διατηρεί ακέραιο το παραδοσιακό χρώμα,  όπου η λαϊκή αρχιτεκτονική είναι άρρηκτα δεμένη με το υπόλοιπο τοπίο. Η παλιά εκκλησία του Αγίου Δημητρίου αλλά και ο ναός του Αγίου Ιωάννη με τις σπουδαίες βυζαντινές εικόνες, αξίζουν λίγο απ΄το χρόνο σας. Η Πινακοθήκη Σύγχρονης Βαλκανικής Τέχνης, σας δίνει την ευκαιρία να θαυμάσετε πίνακες παγκοσμίως αναγνωρισμένων καλλιτεχνών. Λίγο πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο για το Διαπόρι, κάνουμε δεξιά και βρισκόμαστε στο γραφικό λιμανάκι Άγιος Γιάννης, στον κόλπο του Κοντιά, Η ολοκλήρωση του φράγματος, το οποίο είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στη θέση Τριπόταμα του χείμαρρου Χαντριά, δημιούργησε μια τεχνητή λίμνη. Χαρακτηριστικό αξιοθέατο του χωριού αποτελούν οι ανεμόμυλοι του Κοντιά, χτισμένοι στην πλαγιά του βουνού στην είσοδο και έξοδο του χωριού. Η σκέπη των ανεμόμυλων είχε τη δυνατότητα να περιστρέφεται ανάλογα με τον καιρό για να γυρίζουν οι αντένες. 

ΠΛΑΚΑ

Στην βόρειο άκρη της Λήμνου, απέναντι από την Ίμβρο, συναντάμε την Πλάκα, έναν παράδεισο για τους παραθεριστές που αποζητούν ήσυχες διακοπές. Απέχει 45 χλμ. από τη Μυρίνα. Η Πλάκα οφείλει το όνομά της στο ομώνυμο ακρωτήριο της βορειοανατολικής εσχατιάς της Λήμνου με τις γκριζόμαυρες αλλεπάλληλες πλάκες. Είναι παραθαλάσσια και στ’ ανατολικά του χωριού, βρίσκεται η βυθισμένη πόλη Μέθωνες,  Στο νότιο μέρος της χερσονήσου του Βριόκαστρου, σε απόσταση 800 μέτρων περίπου από την ακτή και ανατολικά του σκοπέλου Βίνα, εντοπίστηκαν ερείπια αρχαίας βυθισμένης πόλης, τα οποία ερεύνησε ο καθηγητής Μουτσόπουλος το 1969. Στη φυσική αυτή χερσόνησο, που απλώνεται μέσα στη θάλασσα, σώζονται τα ερείπια του μεσαιωνικού φρουρίου Παλαιόκαστρο από όπου απολαμβάνουμε την καταπληκτική θέα προς τη Σαμοθράκη και την Ίμβρο. ενώ πάνω στο κύμα της αναβλύζει ραδιούχο νερό με ιαματικές ιδιότητες Στο Βορειοανατολικότερο άκρο του νησιού της Λήμνου, στο ακρωτήριο Πλάκα, βρίσκεται ο Φάρος της Πλάκας. Φτιάχτηκε το 1912 από τη Γαλλική εταιρεία Φάρων και πρωτολειτούργησε με φωτιστικό πετρέλαιο και το 1981 μετατράπηκε σε ηλεκτρικός. Ο φάρος της Πλάκας είναι από τα σημαντικότερα φανάρια του Φαρικού Δικτύου της χώρας μας λόγω της στρατηγικής του θέσης στην είσοδο των Δαρδανελίων. Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς από το παραδοσιακό χωριό Πλάκα. Λίγο βορειότερα, στη θέση Ρουσούνια, υπάρχουν ιαματικές πηγές με ραδιούχο νερό, κατάλληλο για λουτροθεραπεία και λασποθεραπεία. Αξίζει κανείς να επισκεφθεί τον Άγιο Χαράλαμπο, ειδικά στο πανηγύρι στις 22 Αυγούστου και το αγίασμα στα Ρουσσούνια. Πανηγύρι τελείται επίσης στο εξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις 5 Αυγούστου. Δείτε ακόμη το ακρωτήριο Σωτήρα, τον ανακαινισμένο ανεμόμυλο, αλλά και τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, στην κεντρική πλατεία του χωριού. Απολαύστε βουτιές στον Άγιο Στέφανο και στο Παλιόκαστρο. Κοντά στην παραλία του Αγίου Χαραλάμπους λειτουργούν ιαματικά λουτρά που ενδείκνυται για τη θεραπεία ρευματικών παθήσεων. Επίσης, μπορείτε να κάνετε λασποθεραπεία με την επονομαζόμενη «λήμνια γη», ένα είδος πηλού που λέγετε ότι χρησιμοποίησε και ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής. Οι κοντινότερες παραλίες είναι του Αγίου Στεφάνου και του Μανδρίου.

ΚΟΤΣΙΝΑΣ

Από το μεγάλο κεντρικό δρόμο, φτάνουμε στο ιδιαίτερης ομορφιάς λιμανάκι του Κότσινα. Ο Κότσινας διαθέτει μια όμορφη παραλία, από τις πιο οικογενειακές του νησιού, Αμμώδης παραλία με πεντακάθαρα, ρηχά και ζεστά νερά. Στον κόλπο του Πουρνιά βρίσκεται ο ιστορικός οικισμός του Κότσινα ή Κότσινου, με το κάστρο. Σύμφωνα με τον Αναστάσιο Καψιδέλη, ιστορικό της Λήμνου, το όνομα Κότσινος προέρχεται από τη λέξη «Κόκκινος» από το ερυθρό χρώμα που έχει το έδαφος της περιοχής και ιδιαιτέρως η περίφημη Λημνία γη, η οποία εξορυσσόταν από το γειτονικό λόφο Δεσπότης, το Μόσυχλο των αρχαίων, κοντά στο εξωκλήσι του Σωτήρος,  ή τη λέξη «Κότινος» (αγρι­ελιά). Στο λόφο του Κότσινου, μέσα στο κάστρο είναι χτισμένος ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος χρονολογείται στο 15ο αιώνα, πάνω από ένα υπόγειο πηγάδι -"αγίασμα"-, στο οποίο κατεβαίνει κανείς με 64 σκαλοπάτια (παλιότερα με 57 ή 51) φθάνοντας σχεδόν στο επίπεδο της θάλασσας. Προφανώς, όταν φτιάχτηκε ο τεχνητός γήλοφος του κάστρου, προβλέφθηκε η υπόγεια στοά, ώστε να μη χαθεί το απαραίτητο στις πολιορκίες νερό. Όπως προκύπτει από τα σωζόμενα ερείπια, το κάστρο βρισκόταν στην κορυφή ενός τεχνητού γήλοφου ύψους 20 μέτρων και καταλάμβανε έκταση τεσσάρων στρεμμάτων περίπου. Το περιέβαλλε τάφρος που συγκοινωνούσε με τη θάλασσα, ενώ από τη βορεινή πλευρά τα τείχη ήταν θεμελιωμένα μέσα στο νερό. Οι οχυρώσεις του έφθαναν σε ύψος έξι μέτρων. Ένα μπρούτζινο άγαλμα της Μαρούλας, που στήθηκε το 1969 από το Διδασκαλικό Σύλλογο Λήμνου -έργο του Ιπποκράτη Σαβούρα-, υπενθυμίζει στον επισκέπτη την ηρωίδα του νησιού. Η αγγειοπλαστική ήταν παλαιά παραδοσιακή τέχνη της περιοχής. Ως πρώτη ύλη χρησιμοποιούσαν τη Λημνία γη. "Λαηνάδες", όπως τους αποκαλούσαν οι ντόπιοι, υπήρχαν ως τα πρόσφατα χρόνια

ΠΑΝΑΓΙΑ

Πηγαίνοντας προς την Πλακά, περνάμε από το χωριό Παναγιά, με ανεμόμυλους στην είσοδό του.Το χωριό Παναγιά ιδρύθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα από κτηματίες του Κοντοπουλίου και του Αγίου Υπατίου. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση το τοπωνύμιο Παναγία προϋπήρχε του χωριού και προήλθε από κάποιο παλιό μοναστήρι. Επιλέχθηκε η θέση «Παναγία», όπου βρισκόταν η παλιά βυζαντινή μονή, στους πρόποδες του λόφου «Αλεπότρυπες», πιθανόν επειδή βρισκόταν σε ίση περίπου απόσταση από τις δυτικές και τις ανατολικές ακτές, άρα παρείχε μεγαλύτερη ασφάλεια. . Οι κάτοικοι της Παναγιάς προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανή την παράδοση, διοργανώνοντας κάθε χρόνο εκδηλώσεις και αναβιώνοντας έθιμα της περιοχής. Προσέξτε την εκκλησία της Παναγίας στο κέντρο του χωριού, διασκεδάστε στο πανηγύρι στο εξωκλήσι της Παναγίτσας το Δεκαπενταύγουστο, αλλά και περιηγηθείτε στο Ιερό των Καβείρων, κοντά στο χωριό. Έξω από το χωριό θα βρείτε δύο μοναδικές παραλίες, το Ζεματά και τις Μποστανιές. Ζωντανό χωριό, με αρκετό κόσμο και ένα τοπίο προς το φάρο καθαρά σεληνιακό γεμάτο αστιβιές. Αν πάρουμε το χωματόδρομο, θα μας βγάλει στο φημισμένο για τις πέρδικες και τα σιτηρά του Ζεματά. Η παραλία του έχει αρμυρίκια. Από μακριά αγναντεύεις τη ακτή Νευτίνα. Στα δυτικά του χωριού, στο λιμανάκι του όρμου Σωτήρας, έχει εντοπιστεί αρχαία θέση. Συγκεκριμένα στα νότια του ομώνυμου ακρωτηρίου έχει βρεθεί μια επιτύμβια στήλη του 4ου αιώνα π.Χ. που γράφει: «ΒΕΝΔΙΔΩΡΑ ΜΗΤΡΟΦΑΝΟΥ ΓΕΡΓΙΣΙΟΥ».

ΚΑΡΠΑΣΙ

Το Καρπάσι, είναι ένα χωριό στα κεντρικά της Λήμνου, 1000 μέτρα από τον αεροδρόμιο της Λήμνου και 22 χλμ περίπου από την πόλη της Μύρινας. Το μισό χωριό βρίσκεται πάνω σε μία πλαγιά και το άλλο μισό στον κάμπο. Οι κάτοικοί του, ρίζωσαν στη σημερινή τοποθεσία για να αποφύγουν τις πειρατικές επιδρομές. Η ονομασία του μάλλον σχετίζεται με το φυτό «κάρπασον» (είδος λιναροβάμβακου), που αφθονούσε στην περιοχή. Στο Καρπάσι, μπορεί κανείς να θαυμάσει το ναό του Αγίου Παχωμίου, Στο χωριό βρίσκεται και το πρότυπο επισκέψιμο οινοποιείο του Π. Χατζηγεωργίου, που παράγει τα εξαιρετικής και βραβευμένης ποιότητας ομώνυμα κρασιά. Μπορείτε να επισκεφθείτε και την βιοτεχνία παραδοσιακών προϊόντων της οικογένειας ΧΡΥΣΑΦΗ, 

ΛΙΒΑΔΟΧΩΡΙ

Το Λιβαδοχώρι βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο του νησιού, κοντά στο αεροδρόμιο, ακριβώς στη θέση όπου διασταυρώνονται οι δρόμοι που έρχονται από τη Μύρινα και από τον Κοντιά κι οδηγούν προς την ανατολική Λήμνο. Η παράδοση αναφέρει ότι το χωριό ήταν αρχικά κτισμένο δυτικότερα, ανάμεσα στα εξωκλήσια Άγιος Ιωάννης και Άγιος Βασίλειος. Το αρχικό του όνομα ήταν Κεφαλοχώρι. Κάποια επιδημία χολέρας όμως, ανάγκασε τους κατοίκους του να μετακινηθούν στη θέση που είναι σήμερα. Η σημερινή του ονομασία προέκυψε από τη μεγάλη πεδιάδα (λιβάδι) που το περιβάλλει. Στο χωριό σήμερα βρίσκεται ένα από τα τρία γυμνάσια που λειτουργούν στη Λήμνο, με πολλούς μαθητές από τα γύρω χωριά. Ανάμεσα στο Λιβαδοχώρι και στον Αγ. Δημήτριο, στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγ. Ελένης, βρισκόταν η αρχαία Πολιτεία, που αρχικά ονομαζόταν Μεσόγειος Ηφαιστεία. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πλατεία του χωριού με τις απλές, οικογενειακές ταβερνούλες της. 

ΠΛΑΤΥ

Ένα όμορφο μικρό χωριουδάκι, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αρχαιότερα του νησιού, 2 χλμ. έξω από τη Μύρινα. Η ονομασία του σχετίζεται με το επίπεδο έδαφος, ή ακόμα και με το ευρύ στόμιο του γειτονικού όρμου (πλατύς γιαλός). Tο Πλατύ, είναι χτισμένο σε πλαγιά λόφου που απέχει γύρω στο χιλιόμετρο από την ακτή. Αναγνωρίζεται από τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια του και τα  πετρόχτιστα σπίτια, τα περισσότερα με δύο ορόφους, σκαρφαλωμένα στη πλαγιά το ένα δίπλα στο άλλο, με ελάχιστο χώρο ανάμεσά τους. Αξίζει μια βόλτα στη μικρή, πολύ γραφική πλακόστρωτη πλατεία με πλάτανο, που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και απολαύστε το καφεδάκι σας με φόντο τη μεγαλόπρεπη εκκλησία. Σήμερα στο Πλατύ υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ενώ η παραλία του Πλατέως, είναι μια από τις καλύτερες τη δυτικής Λήμνου. Μπορείτε να επισκεφτείτε το ξωκλήσι της Αγ. Παρασκευής, στο ακρωτήριο Τηγάνι και τη λιγότερο τουριστική και πιο ερημική παραλία Στιβί, Δυτικά του χωριού, στη θέση Αγία Κυριακή, υπάρχουν ογκώδεις πελεκημένες πέτρες, αρχαίας μάλλον προέλευσης.

ΘΑΝΟΣ

Το χωριό Θάνος, βρίσκεται 4 χλμ νοτιοανατολικά της Μύρινας. Το όνομα Θάνος αναφέρεται από το 1315. Σύμφωνα με τον Α. Μοσχίδη, το χωριό ονομάστηκε έτσι από κάποιον Αθανάσιο (Θάνο), πλούσιο γαιοκτήμονα της περιοχής. Το χωριό είναι κτισμένο στους πρόποδες του λόφου Κάκκαβος και περιβάλλεται, στα ανατολικά και δυτικά από όμορφους αμυγδαλεώνες. Το Θάνος περιβάλλεται από χαμηλούς λοφίσκους. Από τα μεγαλύτερα του χωριά του νησιού, το καλοκαίρι σφύζει από ζωή, χάρη στη γειτονική ομώνυμη παραλία, από τις πιο κοσμοπολίτικες του νησιού. που προσφέρεται για κολύμπι και για όλες τις καλοκαιρινές απολαύσεις  και άμα ο καιρός είναι καλός και η ατμόσφαιρα διαυγής από το χωριό μπορείτε να διακρίνετε ακόμα και τα νησιά των βορείων Σποράδων. Σήμερα το Θάνος είναι ένα όμορφο χωριό, με πολλά πέτρινα κτήρια, αρκετά από τα οποία έχουν γίνει ενοικιαζόμενα δωμάτια για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες.  Μέσα στο χωριό, θα εχετε την ευκαιρία να δείτε και τα παλιά κοινόχρηστα πλυσταριά του Μαγαλάκκου και της Φάραγγας, βγαίνοντας από το Θάνος και πριν να φτασετε στον Κοντιά. Στο χωριό δεσπόζει ο ναός της Αγία Παρασκευής, ο οποίος έχει τη μορφή τρίκλιτης βασιλικής, με εντυπωσιακό τέμπλο, το οποίο έχει αγιογραφηθεί από το Γρηγόριο Παπάμαλη. Παρατηρήστε τις κρήνες του χωριού, το σχολείο, το φούρνο στη μέση του δρόμου, αλλά και το κρυμμένο μέσα σε βράχο, εξωκκλήσι της Παναγιάς της Κακαβιώτισσας, η ομορφιά του οποίου θα σας μαγνητίσει και δέχεται δεκάδες προσκυνητές, που ανεβαίνουν στο λόφο πεζοπορώντας τα τρία χλμ που απέχει από το δημόσιο δρόμο.

ΠΡΟΠΟΥΛΙ

Το Προπούλι, είναι πεδινός οικισμός της Λήμνου. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του δυτικού τμήματος του νησιού, 25 χλμ. ΒΑ της Μύρινας και 3 χλμ. από την Ατσική. Το όνομα του χωριού προέρχεται (πιθανόν) από το όνομα του αρχικού ιδιοκτήτη της περιοχής, το οποίο στη λαϊκή γλώσσα παραλλάχτηκε σε Πορπούλ και το 1962 μετονομάστηκε σε Προπούλιον, σε μια ρομαντική προσπάθεια να δοθεί αρχαιοελληνική προέλευση στο τοπωνύμιο, ως συνέχεια κάποιας αρχαίας Πρόπολης. από τη θέση του κοντά στην Ατσική (προ-πόλεως, δηλαδή της Ατσικής).

Το μικρό χωριό Προπούλι βρίσκεται βόρεια της Ατσικής. Αποτελεί δίοδο προς τις παραλίες της Τρυγής και των Φαρακλών με τα εντυπωσιακά πετρώματα, τους γραφικούς ορμίσκους και τα αλλόκοτα σχήματα των βράχων. Απέναντι υπάρχει το ξερονήσι Σεργίτσι ή Σιδιρίτι.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ξωκλήσι της Παναγίας στην Τρύγη, όπου εορτάζεται στις 15 Αυγούστου με ολονυκτία και πανηγύρι.

ΤΣΙΜΑΝΔΡΙΑ

Τα Τσιμάνδρια είναι το χωριό των κεχαγιάδων (παραδοσιακών Λήμνιων βοσκών), εξ ου και ο λεβέντικος χορός της Λήμνου, ο Κεχαγιάδικος.

Το όνομα το χωριού παρουσιάζεται από το 1569 με τη μορφή Σεμάνδρα, και προέρχεται από την έκφραση «Στ’ς μάντρες». από τις πολυάριθμες μάντρες που υπήρχαν στην περιοχή, ή  από τις μάνδρες του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή που υπήρχαν στην περιοχή (Τσιμισκή Μανδριά).  Η είσοδος του χωριού είναι εντυπωσιακή, αφού πρόκειται για έναν υπέροχο δρόμο, ενός χλμ. περίπου, που είναι φυτεμένος και από τις δυο πλευρές με πανύψηλα δέντρα. Σήμερα τα Τσιμάνδρια είναι ένα χωριό με πλούσια κτηνοτροφία, που το καλοκαίρι το επισκέπτονται πολλοί ξένοι για να απολαύσουν τις νοστιμιές από ντόπια φρέσκα κρεατικά και άλλα τοπικά προιόντα και να διασκεδάσουν με τους παραδοσιακούς χορούς όπως το πάτημα, χορεύοντας με τους κεχαγιάδες της Λήμνου. Ο εκπολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, «οι Κεχαγιάδες», συνεισφέρει μέχρι και σήμερα τα μέγιστα για τη διατήρηση της παραδοσιακής μουσικής, του τραγουδιού, του χορού και της φορεσιάς της Λήμνου. Ενδιαφέρον για τον περιηγητή παρουσιάζει η κρήνη στην πλατεία, αλλά και οι διάσπαρτες μάντρες.

ΠΟΡΤΙΑΝΟΥ

Το Πορτιανού, βρίσκεται στο δρόμο ανάμεσα στα χωριά Αγκαρυώνες και Τσιμάνδρια. Το Πορτιανού σημειώνεται για πρώτη φορά σε χάρτη του 1785, με το όνομα Portiano, που πιθανότατα προέρχεται από τις λέξεις «porto juno: νέο λιμάνι». Το χωριό έχει πλούσια ιστορική, καλλιτεχνική και λαογραφική παράδοση και  είναι ένα γραφικό χωριό, με πετρόκτιστα αρχοντόσπιτα. Αξιοθαύμαστα είναι τα αρχοντικά σπίτια του χωριού, διώροφα τα περισσότερα, διακοσμημένα με πέτρινα χειροτεχνήματα. Διάφοροι αξιόλογοι πετροπελεκιστές και αγιογράφοι κατάγονταν από το Πορτιανού. Σε ένα τέτοιο αρχοντικό φιλοξενείται και το Λαογραφικό Μουσείο του Πορτιανού με τα παραδοσιακά εκθέματα, ενώ το περιποιημένο 2ο Συμμαχικό Νεκροταφείο, δίνει ένα πιο εξεζητημένο ύφος στο χωριό.  Το θέαμα της φωταγωγημένης εκκλησίας «Τα Εισόδια της Θεοτόκου» του χωριού τη νύχτα, είναι ιδιαίτερα ξεχωριστό, καθώς το σημείο στο οποίο είναι χτισμένη η Εκκλησία είναι ορατό από τα περισσότερα χωριά της γύρω περιοχής. Στην είσοδο του χωριού δεξιά μας στέκει μεγαλόπρεπο ένα από τα ωραιότερα αρχοντικά της Λήμνου. Είναι το παλιό αρχοντικό του Γ. Κωνσταντίνου με τον τεράστιο καταπράσινο κήπο. Το αρχοντικό αυτό φιλοξένησε και τον Τσόρτσιλ όταν στην εκστρατεία της Καλλίπολης έστησε το στρατηγείο του στο Πορτιανού. Η πολυθρόνα του ακόμα εκτίθεται στο Λαογραφικό Μουσείο.

ΠΕΔΙΝΟ

ΠΑΛΑΙΟ ΠΕΔΙΝΟ

Το Πεδινό, ή Παλαιό Πεδινό, ένα ακόμα πανέμορφο χωριό, είναι το αρχικό χωριό, το οποίο έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί μετά από το σεισμό του 1968. Η αρχική του ονομασία ήταν Πεσπέραγο και με αυτό τό όνομα αναφέρεται τουλάχιστον από το 14ο αιώνα. Το 1955 το παλιό όνομα θεωρήθηκε τότε τουρκογενές, κάτι που δεν ισχύει όπως γνωρίζουμε σήμερα. Προτάθηκαν πολλές μετονομασίες αλλά θεωρήθηκαν κακόηχες ή ξενικής προέλευσης. Μεταξύ αυτών προτάθηκε και η μετονομασία  σε Πεδινό, λόγω της πεδινής έκτασης που είναι κτισμένο. Η μετονομασία ολοκληρώθηκε επίσημα το 1956. Το 1968 ένας καταστροφικός σεισμός, μετέτρεψε τα περισσότερα σπίτια σε ερείπιακαι το χωριό εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του. Αποφασίστηκε το χωριό να χτιστεί σε νέα θέση. Το νέο χωριό ονομάστηκε Νέο Πεδινό και το αρχικό σταδιακά καθιερώθηκε να αποκαλείται Παλαιό Πεδινό. Οι παραδοσιακές πέτρινες  κατοικίες του χωριού, ταξιδεύουν τον επισκέπτη στο παρελθόν ενώ τα κατεστραμμένα και εγκαταλελειμμένα σπίτια αφήνουν μια αίσθηση θλίψης. Το καλοκαίρι το χωριό αποκτά και πάλι μέρος της παλιάς του ζωντάνιας, από τους λιγοστούς παραθεριστές που έφτιαξαν νέες κατοικίες στο χωριό, διατηρώντας το παραδοσιακό του ύφος, αλλά και όσους θέλουν να επισκεφθούν τον υδροβιότοπο του Παλαιού Πεδινού και να θαυμάσουν τα φλαμίνγκο (που τον επισκέπτονται κυρίως το χειμώνα και την άνοιξη). Εδώ συναντάμε το παλιό υδραγωγείο και το Ρώσικο-κοζάκικο νεκροταφείο Τελικός προορισμός της μικρής αυτής περιπλάνησης είναι ο Κούκος. Πρόκειται για ένα  πέτρινο οικοδόμημα κωνικού σχήματος με εμφανή σκαλοπάτια που σε οδηγούν στην κορυφή. Σύμφωνα με μαρτυρίες των γηραιότερων δημιουργήθηκε από μουσουλμάνους αιχμαλώτους, που έφεραν μαζί τους τα συμμαχικά στρατεύματα στην εκστρατεία της Καλλίπολης, για να προσεύχονται και αργότερα χρησιμοποιήθηκε και από τους Γερμανούς ως παρατηρητήριο. Το 1950 κτίστηκε η υπόστεγη κρήνη στην πλατεία, από τους Χαράλαμπο Καλιούρη και Δημήτριο Τσιπέλια.

ΝΕΟ ΠΕΔΙΝΟ

Το Νέο Πεδινό είναι το νεότερο χωριό της Λήμνου. Ο οικισμός του Νέου Πεδινού, ξεκίνησε να χτίζεται στις αρχές της δεκαετίας του '70 και το χτίσιμό του ολοκληρώθηκε γύρω στα 1976. Κτίστηκε μετά από το σεισμό του 1968, αφού καταστράφηκε το Παλαιό Πεδινό και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Σήμερα έχει 300 περίπου κατοίκους, κατά πλειοψηφία αγρότες και αλιείς. είναι ένας οικισμός με αρκετά καλή ρυμοτομία, περιποιημένα σπιτάκια, αλλά χωρίς το παραδοσιακό χρώμα του παλιού. Όμως, είναι καταπράσινο με μεγάλες δενδροστοιχίες και μια όμορφη πλατεία, γύρω από τον κεντρικό ναό των Αγίων Πάντων.

ΑΓΚΑΡΙΩΝΕΣ

Είναι από τα μικρότερα χωριά της Λήμνου, στο νοτιοκεντρικό τμήμα του νησιού. Οι Αγκαρυώνες, είναι ένα γραφικό χωριουδάκι πάνω σε μικρό ύψωμα. Η τοποθεσία ,προσφέρει εξαιρετική θέα προς τον κόλπο του Μούδρου. Διαθέτει όμορφη εκκλησία και ένα φυτεμένο άλσος με πεύκα. Σε μικρό λόφο, στο λεγόμενο Αλεξόπυργο, σώζονται ασήμαντα ερείπια πύργου, όπου υπήρχαν σκοπιές στη διάρκεια των Ορλοφικών (1770), οι λεγόμενες Αγκαρυώνες Βίγλες. Επομένως, η ονομασία πιθανόν να προέρχεται από το «άγγαρον πυρ», την άσβεστη φωτιά που συντηρούσαν οι βιγλάτορες για να στέλνουν τα κωδικοποιημένα σήματα.

ΚΑΛΛΙΘΕΑ

Η Καλλιθέα είναι ένα όμορφο χωριουδάκι της κεντρικής Λήμνου, περίπου 20 χλμ. από τη Μύρινα, κτισμένο στην πλαγιά ενός λόφου σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα. Ονομάστηκε έτσι το 1955 επειδή προσφέρει πανοραμική θέα προς τον κόλπο του Μούδρου, αλλά και προς Βορρά μέχρι την Ίμβρο και τη Σαμοθράκη. Το χωριό παλιά ονομαζόταν Σαρπί, εξού και η παραλία Σαρπιόσκαλα, που βρίσκεται κοντά στο χωριό. Οι περισσότεροι Σαρπινοί ήταν κεχαγιάδες σε κοντινά αγροκτήματα που ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. Στην Καλλιθέα λειτούργησε το 1868 και η Παλαιολογική Σχολή και σήμερα λειτουργεί Σχολείο Ειδικής Αγωγής, το οποίο δέχεται παιδιά ειδικών ικανοτήτων ηλικίας έως 13 ετών από όλο το νησί. Εκτός από την πλατεία του χωριού, απολαύστε βόλτα στην παραλία και το λιμανάκι του χωριού. Πριν ακόμη φτάσουμε στην πλατεία του χωριού, στρίβουμε αριστερά σε ένα δρομάκι, αρκετά στενό αλλά που χωράει αυτοκίνητο. Βγαίνουμε από το χωριό με κατεύθυνση προς τον κόλπο του Μούδρου. Φτάνουμε στην Σαρπιόσκαλα, το λιμανάκι της Καλλιθέας. Αριστερά υπάρχει μικρή αμμώδης παραλία για τους λουόμενους ενώ το τοπίο είναι ως επί το πλείστον βραχώδες.

ΡΟΥΣΣΟΠΟΥΛΙ

Το Ρουσσοπούλι βρίσκεται σε μικρή απόσταση ανατολικά του Μούδρου και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά του λόφου Κορακά. Πήρε το όνομά του από το Βυζαντινό γεωκτήμονα Ρωσσόπουλο, που κατείχε εκτάσεις στην περιοχή. Το 1940 μετονομάστηκε σε Ρουσσοπούλιον.

Το Ρουσσοπούλι είναι ένα μικρό επίπεδο χωριό, με παλιά, αλλά και κάποια ανακαινισμένα σπίτια. Είναι από τα πιο γραφικά χωριά της Λήμνου με πολλά δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Εκεί βρίσκονται και τα απομεινάρια ενός βυζαντινού ναού, αλλά και μερικών εκκλησιών που υπήρχαν παλαιότερα στην περιοχή. Σίγουρα αξίζει κανείς να το επισκεφθεί, ιδίως το καλοκαίρι που ο πληθυσμός του αυξάνεται και αποκτά ζωντάνια, αφού επιστρέφουν οι Λημνιοί και οι ομογενείς. Αξίζει να δείτε το ναό του Αγίου Δημητρίου, αλλά και το σχολείο του χωριού, όμορφο δείγμα της αρχιτεκτονικής των κτηρίων της περιοχής.

ΚΑΜΙΝΙΑ

Τα Καμίνια βρίσκονται στη νοτιοανατολική Λήμνο κι απέχουν 31,5 χλμ από τη Mύρινα, μόλις 15 λεπτά από το Μούδρο, σε απόσταση περίπου μισής ώρας από την ακτή. Το όνομα του χωριού προήλθε από την ύπαρξη καμινίων στην περιοχή, όπου έψηναν πήλινα αγγεία. είτε έλιωναν μέταλλο. Από τα ομορφότερα χωριά του νησιού, με χαρακτηριστικό τοπίο, θα σας γεμίσει ηρεμία. Aγροτικό χωριό, χτισμένο σε χαμηλούς λόφους, το χωριό φημίζεται για το εξαιρετικής ποιότητας γλυκάνισό του, που είναι απαραίτητο στη παρασκευή ούζου, αλλά και για το κόκκινο κρασί, από την ποικιλία καλαμπάκι. Στο χωριό θα βρείτε αναρίθμητα κτήρια λημνιακής αρχιτεκτονικής, καθώς και την παλαιά βρύση, που φέρει εντοιχισμένη τουρκική επιγραφή. Στην περιοχή των Καμινίων, υπάρχουν πολλά αξιοθέατα ιδιαίτερης σημασίας. Σε μικρή απόσταση από τα Καμίνια, βρίσκεται ο φημισμένος αρχαιολογικός χώρος της Πολιόχνης, που υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς στον αιγαιακό χώρο. Άλλα μέρη που αξίζει να επισκεφθείτε, είναι το Σώκαστρο με τους πελασγικούς τάφους λαξευμένους πάνω σε βράχο, στα χαλάσματα του ναού του Αγ. Αλεξάνδρου. Μπορείτε να επισκεφθείτε τον Ιερό Ναό Κοίμησης της Θεοτόκου, μια πολύ ωραία εκκλησία, που δεσπόζει στη μέση του χωριού, ο οποίος χτίστηκε το 1852. Ένας καφές στη λιθόστρωτη γεμάτη ακακίες πλατεία είναι ο ιδανικός τρόπος να ξεκλέψετε λίγες στιγμές χαλάρωσης και να θαυμάσετε την προτομή του συγγραφέα Αργυρίου Μοσχίδη (ιστορικού της Λήμνου),

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Ένα από τα πιο απομακρυσμένα χωριά της ανατολικής Λήμνου, η Αγία Σοφία, αποτελεί ένα από τα «χωριά της Σκάλας», καθώς στην ευρύτερη περιοχή υπήρχε κατά τους βυζαντινούς χρόνους σκάλα, δηλαδή εξαγωγικό λιμάνι. Στο χωριό, διαβιούν πλέον πολύ λίγοι κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Την ονομασία του οφείλει στον ομώνυμο ναό,   αφιερωμένος στη Σοφία του Θεού.   και εορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου εορτή των αγίων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης. Ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1971, αφού προηγουμένως κατεδαφίστηκε παλαιότερος ναός, ο οποίος είχε υποστεί σημαντικές ζημιές από το σεισμό του 1968. Η Αγία Σοφία θεωρείται από τους ντόπιους πολύ θαυματουργή. Οι κάτοικοι του χωριού χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι η Αγία, συχνά παρουσιάζεται σε ευσεβείς κατοίκους του χωριού και ότι τους φανερώνει σημαντικά γεγονότα που μέλλουν να συμβούν. Όταν προμηνύει ευχάριστα γεγονότα η Αγία είναι ενδεδυμένη με λευκά ενδύματα ενώ όταν τα γεγονότα είναι δυσάρεστα φοράει μαύρα ενδύματα. Αξιοσημείωτα είναι και τα "μουρσά" που βρίσκονται παρακείμενα του ναού. Πρόκειται για υπόγεια καταφύγια τα οποία είχαν κατασκευάσει οι κάτοικοι. Επειδή στο παρελθόν το χωριό της Αγιάς Σοφιάς είχε υποστεί σημαντικές  ληστρικές επιθέσεις από τους πειρατές του Αιγαίου πελάγους, για να διαφυλάξουν τη ζωή και το βιός τους οι κάτοικοι, είχαν δημιουργήσει τα υπόγεια καταφύγια, τα οποία κι αποκαλούν «μουρσά». Η παράδοση θέλει τον αρχικό οικισμό κτισμένο δυτικότερα, στη θέση Παλιόμαντρα, όπου υπάρχουν χαλάσματα, παλιό νεκροταφείο και ναός του Αγίου Νικολάου. Ήταν κοντά στον όρμο Σκίδι του κόλπου του Μούδρου, όπου βρισκόταν το επίνειο του χωριού. Τώρα, διακρίνονται μόνο τα βυθισμένα υπολείμματα της πέτρινης αποβάθρας, οι λεγόμενες Στραβές Σκάλες. Θα περάσετε από εδώ πηγαίνοντας στην παραλία του Παρθενόμυτου, μιας από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού Βγαίνοντας από το χωριό, μετά το λακαριό, αριστερά βλέπουμε την πινακίδα για την αρχαία πόλη του νησιού, την Πολιόχνη. Δεξιά βρίσκεται το Παραδείσι, με τα θυμάρια και τους αμπελώνες και αριστερά το Παραχείρι. Αν προχωρήσουμε νοτιότερα, θα συναντήσουμε τα ερείπια του κάστρου της Σκάλας.

ΒΑΡΟΣ

Το Βάρος είναι χτισμένο πάνω σε έναν λόφο και απέχει γύρω στα 25χλμ από την Μύρινα. Το όνομα του χωριού προήλθε από την τουρκική λέξη Βαρούσι, που σημαίνει προάστιο. Είναι ένα γραφικό χωριό με  πολύ όμορφα πετρόκτιστα σπίτια. Εδώ βρίσκονται μερικά από τα καλύτερα διατηρημένα δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της Λήμνου. Αξίζει να περιηγηθείτε στα στενά σχεδόν κρυμμένα σοκάκι του και να θαυμάσετε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων του και τις γραφικές εικόνες του ελληνικού χωριού, με τη χαρακτηριστική εικόνα του ανεμόμυλου να δεσπόζει. Οι ερειπωμένοι στο βάθος ανεμόμυλοι χρησιμεύουν πια μόνο για cart postal. Μπροστά από το χωριό Βάρος, απλώνεται ο κάμπος του Λιβαδοχωρίου, όπου είναι και το χτισμένο με τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ, αεροδρόμιο του νησιού. Αυτός ο πλούσιος κάμπος καταλήγει στον κόλπο του Κότσινα,

Η Σαμοθράκη, στο βάθος, προβάλλει στον ορίζοντα σαν σκιά. Εδώ πιστεύεται ότι εξόρυσσαν παλαιότερα τη Λημνία Γη. Στην όμορφη πλατεία του χωριού λειτουργούν ακόμη

γραφικά ουζερί, καφετέρια και καφενές. Επίσης στο χωριό, τα τελευταία χρόνια, λειτουργεί μία ξενοδοχειακή μονάδα που έχει στηθεί με βάση τις αρχές του εναλλακτικού τουρισμού και αξιοποιεί πολλά από τα πέτρινα σπίτια του χωριού για να προσφέρει μία θαυμάσια εμπειρία.

ΦΥΣΙΝΗ

Η Φυσίνη είναι ένα μικρό, σχεδόν εγκαταλειμμένο  χωριό, γεμάτο μουριές. Το όνομά της το πήρε από τους ισχυρούς ανέμους που φυσάνε στην περιοχή, ή κατά μια άλλη άποψη, από τη λέξη «σιφουνίζει» (στη λημνιακή προφορά ακούγεται σαν σφνιζ΄), επειδή στην περιοχή παρατηρούνται μικροί ανεμοστρόβιλοι (σιφούνια). Λίγο νοτιότερα βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Σώζοντα, που θεωρείται  πολιούχος του νησιού. όπου κάθε χρόνο, στις 7 Σεπτεμβρίου, τελείται ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της Λήμνου. Χαρακτηριστικό στοιχείο τόσο του χωριού όσο και της λημνιακής αρχιτεκτονικής και παράδοσης είναι οι πύργοι της Φυσίνης. Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι ο ναός του Αγίου Ιωάννη. Το χωριό μαζί με τη Σκανδάλη και την Αγιά Σοφιά αποτελούσαν διοικητικά στο παρελθόν τα χωριά της Σκάλας.Η Σκάλα βρισκόταν στην περιοχή που σήμερα αποκαλείται Πύργοι. Εκεί διακρίνονται τα ερείπια ενός μεσαιωνικού κάστρου έκτασης τριών στρεμμάτων περίπου με εξωτερικό τείχος. Δίπλα στη Σκάλα υπήρχε ο οικισμός του Γούδηλα, σε απόσταση τριών χιλιομέτρων βόρεια του σημερινού χωριού.

ΣΚΑΝΔΑΛΗ

Το ήσυχο και γραφικό χωριό Σκανδάλη, στο ΝΔ άκρο του νησιού, βρίσκεται νότια του χωριού Φυσίνη. Η περιοχή είναι κατάσπαρτη από θυμάρι, γι’ αυτό το μέλι που βγαίνει από την περιοχή είναι πλούσιο σε άρωμα (είναι το κέντρο της μελισσοκομίας στο νησί). Εκτός από μέλι, το χωριό προσφέρει πανοραμική θέα, έχει υγιεινό κλίμα και άφθονα νερά. Σώζονται οι τεράστιες στέρνες που έφτιαξαν οι παλαιότεροι για την αποθήκευση νερού. Μια τοπική παράδοση θεωρεί ότι το χωριό έκτισε ο ηγούμενος Σκανδάλιος κάποιου κοντινού μοναστηριού. Κάποια άλλη παράδοση αναφέρει ότι ένας ξενομερίτης που εγκαταστάθηκε στην περιοχή, κατάφερε με σκανδαλώδη τρόπο να αναδειχθεί άρχων του τόπου και οι κάτοικοι τον αποκαλούσαν Σκανδάλη. Τότε το χωριό βρισκόταν χίλια μέτρα δυτικότερα, στη θέση Δρυ, . Όταν κάποιος σεισμός κατέστρεψε το παλιό χωριό, ο Σκανδάλης πρωτοστάτησε στη μεταφορά του στη σημερινή θέση κι έτσι στο νέο χωριό δόθηκε το όνομά του. Κι οι δυο παραδόσεις συγκλίνουν στο ότι το όνομα του χωριού προήλθε από το όνομα του ιδρυτή του. Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι ο ναός του Αγίου Νικολάου, ο οποίος χτίστηκε το 1880.

ΡΩΜΑΝΟΥ

Το χωριό Ρωμανού, ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Λήμνου, με τα τέλεια διατηρημένα πετρόκτιστα αρχοντόσπιτα του 19ου αιώνα, βρίσκεται βόρεια του Μούδρου και νότια του Ρεπανιδίου. Αν και δεν υπάρχουν μαρτυρίες, λογικά η ονομασία προήλθε από κάποιον παλιό γαιοκτήμονα που ονομαζόταν «Ρωμανός», όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις σε όλη τη Λήμνο. Κατ’άλλες μαρτυρίες, το όνομα του χωριού προήλθε από ένα ναό που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Ρωμανό τον Μελωδό, ο οποίος είναι γνωστό ότι έζησε τον έκτο αιώνα μ.Χ., αλλά σήμερα ο ναός αυτός δεν υπάρχει. Στο χωριό ξεχωρίζουν τα τέλεια διατηρημένα πετρόχτιστα σπίτια, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν τα σκαλισμένα στο βράχο πιθάρια, που χρησίμευαν για την ωρίμανση του κρασιού ή αποθήκευση των σιτηρών, οι μάντρες και η όμορφη πλατεία του χωριού. Μεγάλη εντύπωση προκαλούν τα αρχοντικά με τη χαρακτηριστική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πολλά από τα οποία έχουν ανακαινιστεί και κατοικούνται. Κτίστηκαν το 19ο αιώνα από Λημνιούς μετανάστες, κυρίως από την Αίγυπτο και γι’ αυτό έχει επικρατήσει να λέγονται «αιγυπτιώτικα». Στο Ρωμανού θα δείτε πολλούς παραδοσιακούς ανεμόμυλους Μπορείτε επίσης, να επισκεφθείτε τον ιερό Ναό Γεννήσεως του Χριστού, χτισμένος από το 1830, με τις πρωτότυπες αγιογραφίες και των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με το λιθόγλυπτο τέμπλο, καθώς και τα ερείπια της αρχαίας πόλης στην Κόμη. Δείτε ακόμη την πηγή με το αγίασμα στην ανατολική είσοδο του Ρωμανού, όπου δροσερό νερό αναβλύζει μέσα από το βράχο, το αναπαλαιωμένο πλυσταριό στην έξοδο προς Κοντοπούλι και τέλος τις γούβες, τα υπόσκαφα πιθάρια κρασιού που είναι σπαρμένα σε όλο το χωριό. 

ΡΕΠΑΝΙΔΙ

Παραδοσιακό χωριό, που βρίσκεται σε απόσταση 25 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας. Είναι από τους πιο παλαιούς οικισμούς του νησιού. Η ονομασία του χωριού προήλθε μάλλον από το αγριόχορτο ραπανίδα ή ρεπανίδα, δηλαδή πρόκειται για φυτωνύμιο. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της γης. Το Ρεπανίδι είναι χωριό του εύφορου κάμπου, που αναφέρεται από το 1285 σε μοναστηριακά έγγραφα. Κοντά στο Ρεπανίδι, στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, γινόταν η εξόρυξη της Λημνίας Γης, που ήταν γνωστή από την εποχή του Θεόφραστου και του περίφημου γιατρού της αρχαιότητας Γαληνού, για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Ο πολιούχος του Ρεπανιδίου είναι ο Άγιος Γεώργιος και ο παλαιός ναός στο κέντρο του χωριού, κτισμένος προς τιμήν του, αποτελεί αξιόλογο δείγμα της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής των μεταβυζαντινών χρόνων στη Λήμνο. Εντύπωση προκαλούν οι αποθήκες σιτηρών, που βρίσκονται στην είσοδο του χωριού και είναι λαξεμένες σε βράχια. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικές για τον επισκέπτη πάντως είναι οι γούβες ή γούρνες, τις οποίες λάξευαν οι παλαιοί μέσα στο βράχο και χρησιμοποιούσαν ως πιθάρια. Διακρίνονται ακόμη στην άκρη του δρόμου. Κοντά στο χωριό βρίσκεται και το μοναδικό δάσος της Λήμνου, αποτελούμενο από οξιές και βελανιδιές, τόσες, που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έκαναν εξαγωγή στα βυρσοδεψεία της Δύσης, Αρκετές βελανιδιές επιβιώνουν μέχρι σήμερα στην περιοχή.

ΚΑΛΛΙΟΠΗ

Η Καλλιόπη είναι ένα χωριό της Λήμνου, χτισμένο στην ανατολική πλευρά του νησιού. Λίγες εκατοντάδες μέτρα ΝΑ από το Κοντοπούλι, είναι χτισμένη σε πεδινό έδαφος και οι κάτοικοί της ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία, τη γεωργία και την αλιεία. . Ο αρχικός οικισμός, βρίσκεται πιο κοντά στη θάλασσα, στην περιοχή Αριόνες, όπου βρίσκονται και τα ερείπιά του.  Από εδώ θα περάσετε στο δρόμο για την παραλία του Κέρους και θα εντυπωσιαστείτε από το δασάκι πριν την παραλία, τη Χορταρόλιμνη πριν το χωριό και, φυσικά, τις παράκτιες αμμοθίνες. Στην Καλλιόπη έχει δημιουργηθεί Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όπου ο επισκέπτης μπορεί να ενημερωθεί για τους υγροβιότοπους του νησιού και γενικά για περιβαλλοντικά θέματα. Το χωριό ιδρύθηκε περί το 1200 μ.Χ. Θεωρείται ότι η ίδρυσή του συνέπεσε με την παρακμή της Ηφαιστείας. Κατοικήθηκε πρώτα από την Καλλιόπη ή Καλλή, μία πλούσια κάτοικο της Ηφαιστείας. και είχε αγρόκτημα στην περιοχή, άλλά διώχθηκε λόγω της απρεπούς συμπεριφοράς της. Στο κοιμητήριο του χωριού σώζεται μια μαρμάρινη σαρκοφάγος που έχει έναν χαραγμένο σταυρό και τις λέξεις:ΜΤΡ ΘЎ, Η ΔΟΥΛΗ ΤΟΥ ΘЎ ΚΑΛΗ Από την Καλλιόπη κατάγεται ο θαλασομάχος Γεώργιος Καπετανάκης που έδρασε στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Θαυμάσιος είναι ο ναός του Αγ. Γεωργίου με το πέτρινο καμπαναριό, που τη μέρα της γιορτής του γίνονται οι ονομαστές ιπποδρομίες. Ο νικητής μπαίνει έφιππος στο ναό του πολιούχου του χωριού, για να τιμήσει, σύμφωνα με την παράδοση, τον άγιο που τον βοήθησε να νικήσει. . Η Καλλιόπη είναι επίσης ένα χωριό παραδόσεων και θρύλων. Οι κάτοικοι έχουν να εξιστορήσουν πολλές αξιομνημόνευτες ιστορίες.

ΛΥΧΝΑ

Τα Λύχνα, ένα πανέμορφο, γραφικό χωριό, βρίσκεται σε πεδινή έκταση, σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τον κόλπο του Μούδρου, στο κέντρο περίπου του νησιού, κοντά στο αεροδρόμιο. Τα Λύχνα, σύμφωνα με την παράδοση, πήραν το όνομά τους από τους λύχνους των σπιτιών, που τους έβλεπαν οι ναυτικοί όταν έρχονταν από τον κόλπο του Μούδρου. Σήμερα στο χωριό υπάρχει ένας αναστηλωμένος μύλος, που δεσπόζει σε λόφο στην έξοδο του χωριού. Πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι πετρόκτιστα, ενώ πολλά, έχουν αναπαλαιωθεί.